6 มกรา

ฉันบังเอิญเจอคุณ

“ไปไหนมา” คุณถาม

คำถามที่ไม่รู้จะตอบยังไง ยาวเกินไปที่จะเล่า

เรายืนคุยกัน คุณบอกจะไปกินกาแฟ ชวนฉันไปด้วย

ฉันบอกว่าเดี๋ยวฉันมา คุณยืนรอตรงนี้นะุ

…

เราเดินคุยกันตลอดทาง คุยเรื่องกินกาแฟ ร้านกาแฟ ทริปปีใหม่ไปไหนมา  ขับรถทางไกลครั้งแรกไปที่ไหน

คุณบอกจะให้สมุดแพลนเนอร์ฉันอีก ฉันพูดติดตลกไปว่าไม่เป็นไร เอาไว้คุณได้อีกเล่มค่อยให้ก็ได้

“เอาไปสิ ไม่เป็นไร”

ถึงร้านกาแฟ คุณยืนอยู่ข้างหลัง ยื่นหน้ามาพูดพอให้พนักงานหลังเค้าท์เตอร์ได้ยิน ..สั่งเลย เดี๋ยววันนี้เลี้ยง

“เลี้ยงกาแฟปีใหม่ :)” หันมาบอกฉันแล้วยิ้มให้

 

“ลองถามเค้าดูมั๊ย ว่าภาคใต้มีสตาบัคที่ไหนบ้าง”

พนักงานตอบอย่างฉะฉาน คุณทำหน้าเซ็ง

“พนักงานคนนั้นเป็นคนใต้แน่เลย”

 

“นั่งตรงไหนดีครับ”

ฉันเลือกโต๊ะตัวเล็ก นั่งหันหน้าเข้าหากัน คุณบอกคุณจะมานั่งทำงาน กลายเป็นคุยกับฉันเป็นชั่วโมง

ถึงเวลาที่ฉันจะกลับแล้ว

“ขออยู่ต่อได้มั๊ยอะ ยังไม่ได้คิดงานเลย”

ฉันทำท่าเซ็ง บอกออกไปว่า ไม่ชอบเดินคนเดียว งั้นนั่งก่อนก็ได้

“เดี๋ยวนั่งนานนะ ไม่กลับเหรอ”

“อีกแป๊บนึง ตื้อให้กลับด้วยกันอยู่” ฉันตอบ

คุณก้มลงไปอ่านหนังสือ ซักพักก็เงยหน้าขึ้นมายิ้ม “ป่ะ..กลับก้อได้”

“ให้ช่วยถืออะไีรมั๊ย” แล้วเปิดประตูให้ฉันเดินออกไปก่อน

 

“เปิดปีใหม่นี้ไม่ค่อยดีเลย เซ็งๆ ไม่ค่อยหนุก..”

..

จำไม่ได้แล้วว่าคุยอะไรกัน

ฉันกำลังเสพบรรยากาศรอบตัวระหว่างทางที่ดูดีไปซะหมด

..

 

“บ๊ายบายคับ” ประตูลิฟท์เิปิด ฉันยิ้มให้เขาแล้วเดินเข้าไปข้างใน